Topjaar
Nog maar even en we zwaaien 2020 uit. Eigenlijk is het maar beter zo. Het ging al een tijdje niet zo goed met 2020. Af en toe dacht ik ‘die haalt de Kerst niet’. En ik was niet de enige. Maar dan blijkt zo’n jaar toch taaier dan je vermoedt.
Goed, het afscheid nadert. Vorige week werd hét woord van het jaar 2020 bekendgemaakt: anderhalvemetersamenleving. Dan weet je het wel. Over een jaar wordt het door geen mens meer gebezigd. Verre nakomelingen zullen denken dat het een aanduiding is voor een caviaverblijf.
Het jaar dat we nooit zullen vergeten, is een jaar om snel te vergeten. We brachten het door in onze werk- en zolderkamers. Loerend naar een beeldscherm, videovergaderend in Zoom en Teams. (Even tussen ons. Wat kun je dat goed zien hè, dat iemand steeds zijn mail zit te checken).
Zin in 2021!
Oké – en dat moet ik 2020 nageven – we bleken op afstand tot veel in staat. Veel autoritten zijn onnodig en in de toekomst gaan we die ook minder maken. Da’s goed nieuws. We organiseerden zonder blikken of blozen online bijeenkomsten met veertig man. En ’s ochtends vroeg, met de slaap nog in de ogen, om het hardst goeiemorgen naar elkaar te chatten: die houden we er bij Einder ook in.
Heb ik zin in 2021? Me dunkt! Sterker, ik wou dat ik dat jaar wás! Slechter dan 2020 kun je het niet doen. Je bent de Biden na de Trump, de maaltijd na de mosterd. Elke dag dat er weer een partje van het oude normaal wordt opgediend, is applaus je deel. Topdag! Samen met vierhonderd anderen in een kille sporthal gevaccineerd: topervaring! Onverstaanbaar geschreeuw in een te warm en te klein café: topavond! Topjaar!
Het komt eraan, het jaar dat ons alles gaat geven wat dit jaar vergeten is.
Blijf tot die tijd gezond. Fijne feestdagen!
