‘Wie schrijft, die blijft’: goed schrijven loont
Ik ben met een aantal collega’s verwikkeld in een heftige taalstrijd: ‘Hoezeggi’. Een competitie die draait om de herkomst van Nederlandse woorden. Om de beurt bedenken we een opgave, in de vorm van een meerkeuzevraag. Eén van de antwoorden is goed, de andere goed verzonnen. Een voorbeeld van zo’n vraag: waar komt de uitdrukking ‘wie schrijft, die blijft’ vandaan? Niet stiekem googelen nu hè, ik laat het je zo weten. Maar eerst even over de huidige betekenis van de uitdrukking: ‘als je iets schrijft, dan word je niet vergeten’. Klopt dat wel? Soms, want je moet wel goed schrijven. Wees niet bang: goed schrijven hoeft niet moeilijk te zijn.
Moeilijk doen is moeilijk schrijven (en lezen)
Stel jij hebt lef, en leest mijn volgende zin – laten we zeggen uit een nieuwsbrief van een organisatie die zorghulpmiddelen verhuurt.
Handelend naar aanleiding van de resultaten voortkomend uit diepgravende analyses van de meningen van uiteenlopende stakeholders, geventileerd tijdens de eerste van de recent geïnitieerde, terugkerende inspraakavonden in het kader van de getroffen participatieverhogende maatregelen, is er besloten de verhuur van hulpmiddelen ter bevordering van de mobiliteit aan niet-ingeschrevenen, in tegenstelling tot voorgaande berichten, en in het kader van onze solidariteitsprincipes, toch te continueren.
Goed schrijven? Doe normaal!
Kleine kans dat jij nu denkt: tjonge, wat die Huib schrijft, dat blijft hangen! Terwijl de boodschap toch best mooi is. Ik probeer het op een andere manier.
Wij willen graag dat jullie nog meer kunnen meepraten over onze koers. Sinds kort organiseren wij daarom inspraakavonden. Dat doen we vanaf nu iedere twee maanden. Mensen die zich bij ons betrokken voelen kunnen op deze avonden hun mening laten horen.
Tijdens de eerste inspraakavond hadden we het over de verhuur van krukken, rollators en rolstoelen aan mensen die niet bij ons staan ingeschreven. Kort voor de inspraakavond lieten we jullie namelijk weten dat we daarmee willen stoppen. Veel van jullie waren het daar niet mee eens.
Wij hebben goed onderzocht wat jullie precies hebben gezegd. In het kort: jullie vinden dat onze organisatie solidair moet zijn, en ook anderen moeten helpen. Daarom komen we terug op ons eerdere besluit. We blijven de hulpmiddelen toch verhuren aan mensen die niet bij ons staan ingeschreven.
Ik vermoed dat de boodschap nu beter blijft hangen. Wat deed ik precies? Vooral normaal. Wanneer mensen gaan schrijven, doen ze vaak iets anders dan wanneer ze een gesprek met iemand hebben. Dat hoeft niet. Of maar een beetje.
Korter is niet altijd beter
Valt het je trouwens op dat de tekst niet per se korter wordt? Dat klopt. En dat is niet erg. Soms moet je je lezer aan de hand nemen om samen op de bestemming te komen. En soms heb je dan iets meer woorden nodig. Maar dat is beter dan je lezers onderweg verliezen. Belangrijker is: houd het simpel – doe normaal. Dan schrijf én blijf je!
De etymologie van ‘wie schrijft, die blijft’
Oh, dan nog de brandende vraag: waar komt de uitdrukking ‘wie schrijft, die blijft’ vandaan? Hij gaat over boekhouden: wie zijn administratie op orde houdt, zorgt dat zijn organisatie kan blijven bestaan. Ook belangrijk…
